Zapraszam na kolejną odsłonę sobotniego cyklu, już po raz 280! Dzisiaj m.in. cytat z dzieła Paolo Sorrentino „Oni”, adaptacji powieści Vladimira Nabokova „Lolita”, azjatyckiego melodramatu „Siworae” oraz rewelacyjnego serialu HBO „Czarnobyl”

Mechaniczna pomarańcza (1971, reż. Stanley Kubrick) W tym momencie zrozumiałem, co muszę zrobić. To, co chciałem zrobić już wcześniej, to znaczy - skończyć z tym wszystkim. Wykitować, na zawsze uciec z tego okrutnego świata. Chwila bólu w zamian za wieczny, wieczny sen.

Trzecia, część nocy (1971, reż. Andrzej Żuławski) Miłość zastaje nas nieprzygotowanych, przechodzi nam przez palce jak woda.

Lolita (1997, reż. Adrian Lyne) Żyjemy nie tylko w świecie myśli, ale także w świecie rzeczy. Słowa bez doświadczenia są bez znaczenia.

Siworae (2000, reż. Hyun-seung Lee) Istnieją trzy istotne rzeczy, których człowiek nie potrafi ukryć, kaszel, ubóstwo i miłość. Im bardziej stara się je ukryć, tym bardziej stają się one widoczne.Lecz są takie dni, kiedy naprawdę wolałabym je schować. Wtedy siadam i płacz.. i płaczę, dopóki nie zabraknie mi łez. Miłość jest bólem z własnej winy. Przychodzi do nas na różne sposoby, ale wierzę, że jest tylko jedna miłość.

Tancerz (2002, reż. John Malkovich) „Czym jest 'czas"? Wiecie, „Co to jest?” Zegarek. Idziesz do pracy: dokładnie o czasie, pijesz po południu martini: dokładnie o czasie, kawa: dokładnie o czasie, wsiadasz do samolotu i lądujesz: dokładnie o czasie.. i to tak trwa i trwa i trwa. Czas nami rządzi, dobrze o tym wiemy. Gdzie on jest? Co on porabia? I najważniejsze pytanie: czy czas żyje? Czy to jedna z rzeczy, której nie możemy dotknąć, a jest żywa? I w pewnym momencie patrzycie w lustro. "Ale jestem stary". I mówicie, „Kiedy ten czas minął?”

Happy (2017) Wszechświat to bezlitosna, wredna suka, i wydyma cię przy każdej możliwej okazji. A gdy już myślisz, że to koniec, obróci cię i wydyma od tyłu.

The End of the F***ing World (2017-) Gdy spotykasz kogoś po latach, myślisz, że taka osoba wszystko wie. Bo ona nie jest prawdziwa. Ludzie niczego nie wiedzą. Raczej mnożą pytania.

Bez obaw, daleko nie zajdzie (2018, Gus Van Sant) Patrzysz, ale nie widzisz. Ta siła nie ma formy, więc nazywasz ją niewidoczną. Słuchasz jej, ale jej nie słyszysz. Nie wydaje dźwięku. Nazywasz ją niesłyszalną. Łapiesz ją, ale wymyka ci się z rąk. Jest delikatna, więc nazywasz ja nieuchwytną.

Oni (2018, reż. Paolo Sorrentino) Co cechuje sprzedawcę, Silvio? Dwie kwestie. Sprzedawca jest człowiekiem samotnym. Co nas nie interesuje, bo tylko by nas przygnębiło. Nie zajmujmy się tym, ale pamiętajmy, sprzedawca jest człowiekiem samotnym, być może najbardziej na świecie, bo cały czas mówi, a nigdy nie słucha. Nas interesuje druga kwestia. Sprzedawca ma dar przekonywania. My przekonujemy innych ludzi. Ludzie w zasadzie nie chcą kupować. Boją się. Wtedy zjawiamy się my. I ich przekonujemy. A do czego ich przekonujemy? Do wartości naszych marzeń. Nie wstajemy od stolika, póki nasze marzenia nie staną się ich marzeniami. A wtedy oni zaczynają kupować. Ku naszej uciesze.

Czarnobyl (2019) Z powodu naszych tajemnic i kłamstw! One nas definiują! Gdy prawda jest niewygodna, kłamiemy i kłamiemy, aż nie pamiętamy, że ona istnieje - ale istnieje! Każde nasze kłamstwo to dług zaciągnięty wobec prawdy. Prędzej czy później ten dług będzie spłacony.

Zobacz poprzednie odcinki