Sobota z cytatami (odc.217)

marca 25, 2018

Zapraszam na kolejny odcinek cyklu.
Dzisiaj m.in. cytat z dzieła Davida Lyncha „Diuna”, kultowego filmu grozy „Psychoza” oraz francusko-włoskiego dramatu „Czerwona pustynia”, w którym główną rolę zagrała Monica Vitti.

Okno na podwórze (1954, reż. Alfred Hitchcock)
Gdy kobieta i mężczyzna widują się i lubią się, powinni zjawić się razem, jak dwie taksówki na Broadway'u.

Zabawna buzia (1957, reż.Stanley Donen)
Nie mam złudzeń co do mojego wyglądu, myślę, że moja twarz jest zabawna.

Psychoza (1960, reż. Akfred Hitchcock)
Wszyscy jesteśmy w naszych prywatnych pułapkach, uwięzieni w nich, i nikt z nas nie może się z nich wydostać. Drapiemy i szarpiemy, ale tylko powietrze, albo siebie nawzajem. I mimo wszystko nie ruszymy się o centymetr.

Skłóceni z życiem (1961, reż. John Huston)
Wszyscy umieramy, czyż nie? Wszyscy mężowie i wszystkie żony. Każdej minuty. I nie uczymy się wzajemnie tego, co wiemy, czyż nie?

Cleo od piątej do siódmej (1962, Agnès Varda)
Nidy nie byłeś zakochany? Często, ale nigdy tak bardzo, jak chciałem, przez dziewczyny. Dziewczyny po prostu chcą być kochane. Boją się oddać, stracić coś. Na wpół kochają. Oszczędzają się. Więc i ja zatrzymuję się wpół drogi.

Czerwona pustynia (1964, reż. Michelangelo Antonioni)
Czasem myślę, że nie mam prawa być tam gdzie jestem. Może dlatego wciąż jestem w biegu.

Kabaret (1972, reż. Bob Fosse)
Tutaj życie jest piękne. Dziewczyny są piękne. Nawet orkiestra jest piękna!

Lot nad kukułczym gniazdem (1975, reż. Miloš Forman)
Podawali mi 10.000 watów dziennie, no wiesz, i jestem totalnie zjaramy. Moja następna kobieta zalśni jak maszyna do pinballu i zapłaci srebrnymi dolarówkami!

Diuna (1984, reż. David Lynch)
Człowiek potrzebuje nowych doświadczeń. To one zmieniają jego wnętrze; pozwalają mu wzrastać. Jeśli nie ma zmiany, coś w nas usypia... i trudno to potem rozbudzić. Śpiący musi się obudzić. Musi zacząć widzieć a nie tylko patrzeć, musi nauczyć się dostrzegać ścieżki niewidoczne dla innych. Śpiący musi się obudzić.

Po tamtej stronie chmur (1995, reż. Michelangelo Antonioni, Wim Wenders)
Wszystko jest śmieszne. Miłość jest śmieszna. To trzeba powiedzieć. To iluzja, pułapka. Ale pułapka jest tajemnicza, więc wszyscy w nią wpadamy. Jak śliwki w kompot!